Stonka ziemniaczana to bardzo dobrze znany szkodnik zagrażający przede wszystkim ziemniakom, a także innym roślinom uprawnym, jak pomidor czy bakłażan. Jest uznawana za jednego z najbardziej powszechnych szkodników, który pojawia się w okresie wiosennym. Aby się go pozbyć trzeba użyć skutecznych środków, a ich użycie zależy od wielu czynników.Decyzję o podjęciu zwalczania stonki, należy podjąć przy uwzględnieniu przede wszystkim intensywności wylęgu larw.
Stonka ziemniaczana – odporność
Stonka ziemniaczana jest dobrze znana ze swojej zdolności do rozwijania odporności na środki owadobójcze i pestycydy. Dlatego straty plonów mogą sięgnąć nawet ponad 50%. Najczęściej wykorzystywaną metodą są środki na stonkę ziemniaczaną działające w sposób chemiczny. Można wykorzystać preparaty zawierające bakterie wytwarzające białkowe toksyny krystaliczne, na przykład Bacillus Thuringensis. Natomiast jeśli mamy do czynienia z uprawą ekologiczną, należy używać ekstraktów, które mają działanie paraliżujące i duszące.
Substancje, na które wrażliwa jest stonka ziemniaczana to także pyretroidy, które mają działanie powierzchniowe. Można stosować również związki fosforoorganiczne o działaniu powierzchniowo-wgłębnym, a także neonikotynoidy. Te ostatnie działają bardziej kompleksowo. Mają działanie kontaktowe, żołądkowe i gazowe. Należy pamiętać, że osiągnięcie wysokiej skuteczności działania zależy od temperatury panującej na plantacji. W wyższych temperaturach, czyli powyżej 18 stopni Celsjusza, dużo lepiej działają insektycydy należące do grupy środków fosforoorganicznych.
Jeśli temperatura jest niższa, należy zastosować wspomniane już pyretroidy. Istnieją też substancje dobrze działające w każdej temperaturze — są to neonikotynoidy. Działają one wgłębnie i nie dopuszczają do rozwoju larw we wnętrzu łodyg. Jeśli będą stosowane systematycznie, rozprzestrzenią się na roślinach i zabezpieczą w ten sposób zwiększenie ilości stonki.
Środki na stonkę ziemniaczaną
Środki zwalczające stonkę ziemniaczaną powinny być używane w ściśle określonych terminach. Dzięki temu będą działać optymalnie. Stonka ziemniaczana będzie najbardziej wrażliwa na nasze działanie po pojawieniu się chrząszczy zimowych na ziemniakach oraz w chwili masowego wylęgania się larw. Niestety wykonywanie zabiegów chemicznych wiąże się z tym, że stonka ziemniaczana powoli nabiera wyższej odporności. Najlepsze rezultaty daje zwalczanie w pierwszym roku, natomiast po 2-3 latach stonka ziemniaczana wykształca odporność na chemiczne substancje aktywne. Aby temu przeciwdziałać, można zastosować neonikotynoidy, które zaburzają receptory centralnego układu nerwowego.
Ważną sprawą jest też stosowanie wielu różnych substancji chemicznych, dzięki czemu odporność stonki będzie rosła wolniej.Odpowiednie środki na stonkę ziemniaczaną i ich właściwe użycie to tylko jeden z etapów zwalczania szkodników. Trzeba szczegółowo zapoznać się z zaleceniami producentów i przeprowadzać zabiegi zgodnie z etykietą. Wiele zależy również od stopnia uszkodzenia plantacji. Dopiero uwzględnienie wszystkich czynników pozwala na skuteczne pozbycie się szkodnika takiego jak stonka ziemniaczana.